Berlijn
Soms vallen dingen
Zonder te breken
En dat heet dan geluk
of soms heet het regen
soms kom je iemand zomaar tegen
in een trein naar Berlijn
en dat je dan denkt
dit moet het zijn.
Of dat dacht ik.
ik weet nog dat ik dat dacht
gisteren,
en vast ook weer vannacht.
Hoe het ook valt
Ik val met je mee
en misschien
als jij en ik vallen
misschien
als we samen vallen
valt het allemaal wel mee
Soms gaan de dingen
Zonder een reden
per ongeluk stuk
of soms heet dat kanker
soms zit je alleen in je stank
op een plee in Berlijn
en dat je dan denkt
schijt, dit doet pijn
En dat wist ik
ik dacht echt dat ik dat wist
idioot
Ik heb me dus vergist
Ik had niet gedacht dat het zo zou zijn
sterven in Berlijn
wou er niet dood gevonden worden
maar nu ik er ben,
is het best,
Enfin;
Hoe het ook valt
Ik val met je mee
en misschien
als jij en ik vallen
misschien
als we samen vallen
valt het allemaal wel mee
Soms vallen dingen
plotklaps te pletter
En dat heet dan schrikken
en soms maar een beetje
soms zie iemands blik en weet je
ineens helemaal niets
en dat je dan voelt
hier begint iets
zonder einde
En dat is het fijne
aan sterven in Berlijn
ik wou er niet dood gevonden worden
maar nu jij er bent
moet het zo zijn.
©EvaK.Mathijssen2016
He, Eva. Wat een mooie tekst, maar ik schrik er ook van. Was/ben je in Berlijn? (ik was er ook, afgelopen maand nog, en net terug). Is alles okay met je? (op Facebook is immers alles gerelateerd aan de werkelijkheid, aan wat echt gebeurt, in ‘real time’). Stel me gerust.
Hee die lieve Paul,
Wees gerust, ik ben nog steeds een fictie schrijver… Wat waar was op Facebook was dat ik een nieuwe tekst heb geschreven, de rest is from the stuff that dreams are made of.
Het gaat goed met mij, hopelijk met jou ook! Gaan we elkaar nog zien in de nabije toekomst? Liefs, ook aan Nancy!