illustratie door Eva Poppink

Toen ik zes was vroeg iemand
durf jij van de hoge
ik wist niet wat de hoge was
dus zei ik ja
 
Toen stond ik daar
En iedereen “riep ga dan ga”
de hoge leek elk treetje een beetje hoger
Dat was niet zo,
de hoge was nog steeds drie meter
Maar mijn gedachtes wisten het beter
 
Helemaal boven kon ik niet geloven
dat ik op ’s werelds hoogste hoge stond
knikkende knieën
droge mond
Het werd me bijna teveel
m’n hart klopte in m’n keel:
je kan het
je kan het
je kan het
je kan het
 
niet durven is niets anders
dan dat je hoofd niet in je hart gelooft
niet durven is dat je hoofd gaat zitten turven
hoe vaak het mis kan gaan
maar als je het dan doet
maakt je hart een sprongetje
zo hoog
tot in je hoofd
met dat sprongetje zegt je hart
“tis maar goed dat ze in zichzelf gelooft”.
 
Toen ik zes was vroeg iemand
durf jij van de hoge
Ik kwam er net vanaf
dus zei ik ja.