het moet niet gekker worden

Het is de elfde van de elfde, maar het moet toch niet gekker worden…?
Ik weet; ik moet niet op de zaken vooruit lopen, maar ik las: “Er is sprake van dat de theaters en bioscopen twee weken de deuren moeten sluiten.” Dat is dus nog niet zo, maar alleen al dat er sprake van is doet m’n hart krimpen en het in mijn buik razen.
“De deuren moeten sluiten” klinkt pijnloos eenvoudig. Ik bedoel deuren hebben we (bijna) allemaal en we doen ze waarschijnlijk allemaal ook wel eens op slot. Maar theaters en bioscopen die gedwongen twee weken dicht moeten… de impact die dat heeft op de betrokkenen. Weer voorstellingen, publiek, personeel cancellen. Weer gaan schuiven met al eerder afgezegde voorstellingen – die door het opsparen van al die vorige maanden nu weer harder met elkaar moeten concurreren om die speelplaatsen. De verlammende onzekerheid. De financiële gevolgen van een sector die al gevloerd is… En zich opraapt en weer doorgaat…
Kan iemand mij uitleggen waarom de keuze specifiek valt op: theater en bioscopen?
Zou er worden gedacht dat er eindeloos veel mensen staan te dringen voor de deuren om hutje mutje met duizenden tegelijk met elkaar bij elke rake scene op te springen en enthousiast te omhelzen of te highfiven… Ik vind het helemaal niet fijn om te moeten zeggen, maar de opkomst in theaters en bioscopen is helemaal nog niet wat het geweest is. Maar het begon rustig aan steeds meer te trekken en wat is het heerlijk en nodig om er te zijn.
Maar veel belangrijker: De theaters en bioscopen blijken een schoolvoorbeeld voor hoe met de regels om te gaan; de besmettingsgraad is er ontzettend laag. Ik ben bijvoorbeeld bij elk theaterbezoek gecontroleerd, heb zelfs iemand geweigerd zien worden omdat ze wel een QR-code had maar haar identiteitsbewijs was vergeten, terwijl ik bij mijn laatste twee horeca bezoeken mijn code niet eens hoefde te laten zien.
Nogmaals: ik las het vandaag – wie weet koos de pers er wel zelf voor om ‘theaters+bioscopen’ er uit te lichten, en gaan we een collectieve lockdown in, dan heb ik niks gezegd.  Maar stel dat dat niet zo is en het is een geval van “We moeten nu eenmaal keuzes maken” is er dan alsjeblieft iemand die mij kan uitleggen – liefst met gedegen statistieken en cijfers – wat het nut is van deze keuze en wat de prognose ervan? Hoe gaan de makers en diegenen die het mogelijk maken dat we hun werk kunnen meemaken (theaters, filmhuizen, en al hun medewerkers) en hun publiek ervoor zorgen dat Nederland de cijfers gaat drukken?
Ik merk dat het eigenlijk geen vraag is, ik geloof dat het moet eis zijn. Dat de cijfers moeten kloppen. Dat theaters en bioscopen een glashelder overzicht en inzicht moeten krijgen waaruit blijkt dat zij én het probleem en dus de oplossing moeten zijn. Dan is een kwestie van verantwoordelijkheid nemen en niet één van geofferd worden.
11-11-2021