#1 scene ‘ik was op weg, daarheen’

IK was op weg, daarheen. 

A: Hoh-hoi! ….Hahhh-lo…?

IK keek om.

A: Ha ja! Hallo: Ik euh ben je angst.

IK: Hallo, angst, nou ik ben je mens.

A: Nah! Wat leuk je te ontmoeten…

IK: Dank je. Dus…  

A: Ja.

[lange stilte]

IK haalde adem. 

[lange stilte] 

IK: ‘kWeet niet wat ik nu… moet ik nu iets…? Of jij…? Of euh? 

A: Nee. Of ja. Wat jij wil…. 

IK: Owokee?

A: Joh, trek je van mij niks aan. Ik ben er gewoon. 

IK: Jij bent er gewoon…

A: Was je ergens naar op weg?

IK: Ja, zeker! Ik wilde naar (-) Ho. Wacht. Waarom vraag je dat?

A: Gewoon…

IK: Ja, maar dat is het dan dus niet, als jíj dat vraagt… Ge-woon. Dan is er (-) moet ik niet die kant op, is dat het? Is dat het? Probeer je me dat te zeggen?

A: Ik zeg helemaal niks. Ik denk niet eens. Ik ben er gewoon. 

IK: Ja…. Ja… jaja tuurlijk… die ken ik… en dan ga ik wel die kant enenenenneeeuh danneuh nou……! En danneuh whoppwhopwhop, en als ik daar dan met die dooie dennentak door mijn oog gespietst ligt, danneuh dan dan sta jij er “gewoon” bij… 

A: Ja. Dat ben ik daar gewoon bij. 

IK: Zie je wel! Ik wist het wel… moet ik helemaal niet willen, daarheen… Ik moet euh… Ja. Nou. Wat sta je nou te kijken? Ik moet…. euhm…