Maandelijks archief: maart 2019

I’m bringing kliekjes back – 3

 

Wat te doen met restjes van restjes?

Ik heb voor de lunch nog soep van gisteren… Heerlijk. Maar na één flinke kom zit ik toch echt vol… Er is nog een schep over…

Dus…

Tja… Wat doe je met één schep soep – als je geen zin meer hebt in soep… Ik weiger het weg te spoelen, er moet toch iets mee kunnen? Het is de weinig voor pastasaus, als er meer over was geweest had ik met de ansjovis die nog in de voorraad staat een putanesca saus kunnen maken, maar dit is echt te karig…  Saus… saus.. Ja: Pizzasaus, dit zou makkelijk voor 2 pizza’s genoeg kunnen zijn. Genoeg voor ons drieën.

Pizzasaus: Ik voeg een eetlepel gedroogde oregano toe en een heel klein beetje honing en laat de soep inkoken tot er allemaal kleine ‘kratertjes’ in komen zodat hij lekker droog is (en de saus de pizza bodem niet onnodig zompig maakt). Er zijn nog 3 plakjes snijworst in de koelkast en er is mozzerella in de vriezer. Woensdag als de jongens thuis zijn  eten we huisgemaakt pizza.

Ik ontdek nu dat ik een onderste-uit-de-kan-mens ben. Dat had ik kunnen weten aangezien ik drie pannenlikkers heb. Omdat er altijd wel eentje in de vaatwasser ligt. Het heeft iets bevredigends als ik daarnet de de tomatensoep-saus die zo lekker aan de rand vastgeplakt zit losschraap. Juist mooi donkerrode goede is heel lekker, diep van smaak.  Meer dan zonde om die door de goot te spoelen. Als de saus aan het inkoken is dan houd ik de randen in de gaten en schraap het rode goedje steeds weer de saus in. Om de pan echt goed leeg te krijgen is zo’n spatel ideaal.

 Deze vind ik heel fijn. Moest even zoeken maar het is de CookSpoint Pannenlikker Medium CP-029, oranje siliconen. Hittebestendig. Vaatwasserbestendig. Ik had er ooit ook eentje van een goedkoper merk – alleen ging dat handvat steeds meer roesten.

 

 

 

 

 

 

Op de foto:

Kommetje   – serie Kolibri [gekocht bij Van Manen aan tafel]

Bestek: Hackman Finland (vintage, niet meer te krijgen ontdekte ik net…)

luie tomatensoep

Luie tomatensoep:
in een ovenschaal leg je sneue paprika’s (liever geen groene), grill ze onder de grill of in een warme oven tot ze zwart zijn aan alle kanten (af en toe draaien),
haal de paprika’s eruit – leg ze in een zeef in een schaal en laat ze even afkoelen en het sap eruit lekken
In dezelfde ovenschaal deed ik 3 uien die ik gehalveerd had – schil hoeft er niet af, wat sneue knoflook, een half verdroogde rode peper.
beetje olie erover, husselen en ongeveer 20 min in de warme oven
(als je grillt doe je het korter  en moet je ze goed in de gaten houden, omdat zwarte ui bitter smaakt.
Als je sneue tomaten hebt leg je die er ook bij.)
In een pan doe ik een bouillionblokje, laurier blaadjes (van de verwaarloosde laurier die binnen stond)
Ik ontvel de paprika, doe de satijnzachte paprika’s in de pan erbij.
Daar komt de ui en knoflook (zonder hun velletje) bij
de rode peper (al dan niet met pitjes – ik deed ze alles behalve het steeltje erbij)
2 blikken tomaten (of dus de gegrilde tomaten)
EN: het sap dat ik van de gegrilde paprika’s in die kom heb opgevangen (dat is zooo lekker zoet)
Fijgesneden peterselie erbij (ik had alleen de steeltjes over – die zijn dus ideaal voor deze soep)
Kokend water erbij (niet te veel)
Alles warm maken
Staafmixen- —> soep
eventueel meer water toevoegen. Ik houd van dikke soep, maar als je dunner wil dan voeg je meer water toe. Ik staafmix de laurier ook gewoon mee; en ja dan heb je soms een steeltje in je mond, maar ach…Er zijn ergere dingen in het leven.
Ik heb er thijm, peterselie en marjolein uit mijn kruiden-tuintje bij gedaan, vooral de combinatie van paprika en marjolein is heel erg lekkker – maar goed; we hebben niet allemaal een marjolein plantje aan de buitenmuur hangen – maar goed; daar kan je wel voor zorgen – maar goed stel dat dat niet zo is: oregano is familie en dus ook welkom. Eigenlijk elk kruid dat je nog hebt liggen dat groen is, is lekker.
NB2: Van dat gegrilde paprikasap maak je ook een hele lekkere dressing, met olie, beetje azijn (of het zuur van kappertjes of limoensap), zout en peper. Lekker om (oud) brood in de dopen.
Of je verdeelt wat croutons over de soep en doet daar die dressing over.

I’m bringing kliekjes back – 2

Het is zondag; ik ben nu vier dagen bezig en heb nog steeds geen boodschappen gedaan, wat absoluut geen prestatie is. Ook niet omdat ik  gisteren bij mijn ouders op mijn pa’s 72 verjaardag was… Sterker nog; ik kreeg twee zakjes sla en een komkommer mee naar huis.
Speaking of which; het is me deze week opgevallen hoe vaak iets van eten van mensen krijg… Niet dat het me nu pas opvalt, maar het is ineens aan de hand. Misschien dat praten over eten en smaak en recepten maakt dat mensen willen delen? Ik kreeg een stuk vegan avocaco-chocolade taart op donderdag van Minke (recept van Pascale), vrijdags waren er eieren van de kippen van buurvrouw Yvonne van de boerderij waar ik met de jongens logeerde, zaterdags dus sla en komkommer van mijn ouders en vanochtend gaf mijn ex me hele lekkere olijfolie uit Andalusië en een fles rode wijn uit een theater.
Het kan zomaar lang gaan duren – dat geen boodschappen hoeven doen. Alhoewel sommige dingen sneller opgaan dan andere, de basis-benodigdheden. Zoals eieren, bloem, melk (voor mij met kleine kinderen in ieder geval), olie, zout, peper… Ik ben benieuwd wat ik het eerste ga missen en ook wat ik het hardste ga missen…
Vandaag zondag, zonder-kinderen-dag:
Ik scharrel rond in de keuken… Nog niet echt trek. In de groente-mand liggen drie van die verschrompelde paprika’s die lijken te zuchten als ik ze oppak… Die ga ik sowieso grillen… Oog in oog met die paprika’s heb ik ineens heel erg zin in tomatensoep. Warm en huislijk. De verse tomaten zien er nog strak en sappig uit (je kan niet alles hebben) dus laat ik ze… en klauter op mijn krukje om te kijken of, te hopen dat, ik nog tomaten in blik in de voorraad kast heb staan. Yep!
Ik eet vanavond luie tomatensoep. Oftewel; zo veel mogelijk van de ingrediënten langzaam gaar grillen in de oven en die dan tot soep pureren… Luie tomatensoep is niet persé snelle tomatensoep, maar hee: het is zondag, het huis gaat er lekker van ruiken, je hoeft amper iets te snijden, de smaken ‘huwen’ alvast  en het geeft mij een goed excuus om Queer Eye op Netflix te kijken… En eigenlijk was het binnen 1,5 aflevering klaar…
In de soep kan je het volgende kwijt
– sneue paprika’s
– verschrompelde tomaten, of tomaten met slechte delen die je eraf hebt gesneden
– steeltjes van peterselie
– verdorde laurier
– gekke uien
– uitgeschoten knoflook (onder het uitgeschoten stukje)
–  vergeten (rode) pepers die niet verdroogd maar ook niet meer sappig zijn.

broodpizza

Broodpizza, die eigenlijk meer uienbrood werd.

Het afbakbrood heb ik vochtig gemaakt (niet nat, want pizza-pap lijkt me nou niet iets waar we hier gelukkig van worden). Ik had nog belegen kaas, die heb ik in mijn kaas-rasp-molen-ding gedaan (zo’n fijn ding, met een lekkere jaren ’70 vibe toen krenterig zijn nog hip was), daar heb ik verse thijm (ik zeg: iedereen een kruidentuin), de kruimels van het brood (jaja ik laat echt niks liggen) doorheen gedaan. EN: (en dat was de ontdekking van de dag) gefrituurde uitjes (jeweetwel die vaak in het Aziatisch gedeelte van de supermarkt liggen, en in mijn geval een beetje a-krokant in de kast stonden)

Dat mixje op het brood gedaan, in de oven tot de kaas gesmolten was (niet te lang want het brood had al een keer gebakken en baksteen vindt niemand ècht lekker). Wij aten het met een salade. Geen enkele klacht gehoord aan tafel. Wel was er over.. aarghh… daar moet ook iets mee…

Dat werd: toekomstige uiensoep-korst klinkt niet lekker, en is het misschien inderdaad niet, maar ik heb de resten van het brood nog in de nawarmte van de oven gezet en daarna tot grove kruimels verbrokkeld. Lijkt me erg lekker op de uiensoep. Nu maar hopen dat ik uien in huis heb. Wordt vervolgd.

I’m bringing kliekjes back -1

Net na de scheiding voelde ik me een restje. Zo’n ovenschaal met aardappelpuree waar de helft uitgeschept is, die er nu een beetje sneu bij staat. Maar weggooien is ook zo’n ding, want gisteren was ie echt heel lekker…
Sowieso kook ik nog vaak teveel, eerst dacht ik dat ik moest wennen aan drie porties in plaats van vier, maar aangezien ik er – nu ik al een flinke tijd alleen ben –  nog steeds niet zo goed in ben, kan het twee dingen zijn: of mijn  Brabantse opvoeding; (mijn ouders kookten altijd voor de ongenode gast, mocht er iemand aan komen waaien kon die altijd mee-eten) of gebrek aan wiskundig inzicht. Hoe dan ook; ik vind kleinere porties dus moeilijk. Ongezellig misschien ook wel. Eén aardappel schillen op een kinderloze dag… Mwah. En wie weet wie er aanwaait, zeker op een dag als vandaag…
Er blijft dus best wel eens iets over. Ik vond het niet fijn om me als een restje te voelen; dus ben ik de aangewezen persoon die restjes uit hun hopeloosheid te halen… Wat als ik deze maand ga kijken wat er gebeurt als ik zo min mogelijk weg mag gooien?

Niet echt heel dapper dat ik tot dit plan kom net nadat ik boodschappen heb gedaan, en er nog allerlei restjes van een catering-klus in de koelkast liggen, er voorraad in de vriezer ligt en er ook wel wat blikvoer in de kast staat, maar toch – een mens moet ergens beginnen. Laat ik de uitdaging herformuleren;

ik ga kijken hoe lang ik het vol kan houden met alles wat er is, tot ik opnieuw boodschappen moet gaan doen.

Eerste uitdaging; van de moeder van een klasgenootje van de jongste kreeg ik een zak met 3 croissantjes en 3 broodjes mee (de jongste zou eigenlijk daar gaan spelen, maar wilde toen hij me aan het schoolplein zag, staan met mij mee naar huis; wisseldagen…)
Na de lunch is het volgende over: een half broodje en 1 croissant en een croissant-kontje,

en oja en tja; toen ik de oven open deed, bleek er ook nog een afbakbrood in te liggen… Ik ben vast niet de enige die de oven soms als kast gebruikt…

Wat heb er van heb gemaakt:

NB; de zak waar de broodjes in zaten heb ik wel weggegooid, aangezien er een gat in zat, om dat nou te gaan plakken met plakband… daar ligt blijkbaar een grens voor mij…

Over na dag 1 

Croissant-knabbeltjes

Croissant-knabbeltjes
De croissant snijd ik in plakjes van een halve centimeter, die leg ik naast elkaar in een ovenschaal met bakpapier. Ik smelt een klontje roomboter (25-50 gr) en doe daar
1 theelepel anijs (gemalen), 1 theelepel suiker, 0,5 theelepel kaneel er doorheen.
Dat vloeibare (heerlijk ruikende) papje verdeel ik over de croissantplakjes. Dat gaat de
oven in (die nog steeds op 175 graden staat), na 20 min hussel ik de plakjes nog even om zodat de zoete boter overal zit. Af laten koelen en in een luchtdichte pot bewaren; en buiten bereik van kinderen bewaren, althans de mijne hebben het binnen een half uur op

 

croutons

Croutons
Ik heb het broodje in stukken gesneden, allemaal ongeveer even dik
in ovenschaal met olie, zout en peper gedaan, alles een beetje gehusseld.
De oven rond de 175 graden – na een kwartier alles nog even om husselen, en laten bakken tot goudgeel.
Af  laten koelen en in een luchtdichte pot bewaren; lekker over de soep, of als krokant tussendoortje.

paneermeel

Paneermeel
Van het verrassings-afbakbrood met ik de bovenkant, die al best krokant was, af gesneden, in stukjes gebroken en op een bakplaat in de oven gelegd. Als dat uitgedroogd genoeg is maak ik er paneermeel van.
Alles in de keukenmachine en tot kruimels vermalen.
Of: veel leuker om te doen; doe er een theedoek omheen, pak een stok of een vleeshamer en laat je kinderen het tot kruimels slaan/stampen.
Luchtdicht bewaren.