Afvallig

Ik beken; ik ben afvallig.images

En het kon niet anders of kookgoeroe Jamie is ook weer ingehaakt, in de hype van het moment, de buzz, de gril zo u wil – die voor de verandering wel een nobel streven is. Meer met minder. Vooral minder afval. En ook, dat is de bedoeling, voor minder geld. Maar dan moet je wel eerst even geld uitgeven aan zijn boek. En het ding is: ik heb al zo’n boek in de kast liggen. ‘Economy gastronomy’. Het was een kookprogramma en dus had het ook een kookboek, omdat dat economischer is dan mee schrijven met de tv. Economischer aan hun kant van de rekening. Maar ik kocht het boek omdat ik de uitgangspunten boeiend vond: elke week een menu plannen, slim inkopen èn minder weggooien. En terecht: er wordt ontzettend veel weggegooid, met alle gevolgen van dien.

Maar ik moet bekennen: ik ben afvallig. En het is niet dat ik het niet geprobeerd heb.
Dat plannen, dat lukte nog wel. Maar goed dat was dan ook de logische gevolgtrekking uit de formule:
2 kinderen (waaronder 1 baby) + man die niet van koken houdt, maar wel van lekker eten
/ hardvochtige hekel om me vaker dan 1x per week in een supermarkt te bevinden + geen zin om om 16:30 zonder doel in de keuken te staan (tenzij het is om doelloos uit de koektrommel te putten)

Dus met dat plannen zat het wel snor. Behalve dan dat zij me gingen melden dat ik dan aan het begin van de week een hele zalm moest kopen (pardon? waar koop ik die? en belangrijker: wat als ik geen zalm lust?) en dat ik dan maandags, dinsdags, woensdags, donderdags en vrijdags zalm zou eten, en het zou me niks verbazen dat als er een toetjes-bijlage bij had gezeten er ook nog een recept in stond om voor in het weekend ijs van het gemalen mengsel van zalmgraten-meel te maken, waarvoor u dan wel eerst een speciaal beenderenmaalmasjientje moet aanschaffen…

Maar toch: minder weggooien – nobel streven – ik geef niet op. Dus met boek in de hand en mijn neus in de groentenla. Of is het groentela? Er liggen toch meer groenten in de la, of is het de la voor de groente. Enfin – als een gastronomisch detective ontleed ik mijn la, voor groentes, in de koelkast – die la. En daar vond ik een bosje krulpeterselie dat ik één, misschien wel twee weken eerder gratis bij een grote boel boodschappen kreeg. En eerlijk is eerlijk: ik ben niet zo van de krulpeterselie. Want van het bosje platte peterselie en munt die ik toen ook kreeg, samen met de 2 ansjovisjes die toch echt net te zout waren om nog bij de putanesca-saus te doen en die nog in een bakje in diezelfde koelkast alenig lagen te wezen heb ik salsa verde gemaakt, om eens lekker bij gekookte nieuwe aardappelen te doen… maar goed – daar stond ik dan met dat ene bosje krulpeterselie. En het krulde niet eens meer zo..

Ik heb het echt geprobeerd, ik legde het bosje peterselie dat zwaar gebukt ging onder een post-florale depressie op mijn snijplank en ik kon het niet, ik kon er niet mijn mes in zetten en gaan hakken om al die treurige verleptheid in de een of andere minestrone te doen. (waar dan ook drie soorten bonen in moesten die ik echt niet in mijn voorraad kast had staan, die ik dan weer op mijn boodschappenlijstje moest gaan zetten, samen met nog 31 andere ingrediënten die ik eerst in huis moest halen zodat ik voordeliger kon koken. Pardon? Dat is hetzelfde als steen maken van een soep. Ik bedoel, soep maken van een steen. Maar daarover een andere keer meer.) Dat is ook de reden waarom ik geen arts op de eerste hulp (of spoed eisende hulp) ben geworden: ik ontbeer de drive en het talent om onvoorwaardelijk op te lappen.

Misschien houd ik als afvallige een andere leer aan… Die van een hele kip kopen, en er twee dagen van eten, en natuurlijk bouillon trekken van het karkas, omdat ik dat mijn ouders had zien doen, zonder kookboek, omdat dat logisch was. En aan die  bouillon voeg ik  ook wel eens een elastisch worteltje, of buigzame bleekselderij toe – die eerste maakt de bouillon iets zoeter en wat dieper van smaak, de tweede wat pittiger. En die bouillon vries ik dan in. Voor het geval dat.
O en dat moet je vooral niet doen met een kip die je met citroen hebt gegaard – dat laat een bittertje, wat zeg ik, bitter achter die gaat overheersen.

En bruine bananen omdat beide kinderen ineens een appelkick hebben – kom maar door: die vries ik in, en daar maak ik dan een keer bananencake van  (daar heb je er 3 voor nodig) en die eten we op, of ie cake vries ik in, of ik gebruik de bevroren bananen in smoothies, of als ijsjes, uit de hand. Maar dat staat dan niet echt in dat boek, of er staat wel iets in, maar dat leest als dat je verse bananen moet kopen en er dan je best voor moet doen om ze tot de afzichtelijke maar o zo lekkere staat van zijn te krijgen. En enfin: ik raakte gefrustreerd van dat kookboek, werd constant geconfronteerd met mijn eigen falen, met mijn eigen tekort aan broodnodige spullen in mijn “pantry”. En met mijn eigen afval. Of nouja afval…? Ik heb al jaren geen vanillestokje meer weggegooid… en als ik voor de een of andere Mexicaanse salsa tomaten moet ontvellen en ontpitten dan maak ik van dat ‘afval’ chili-jam… Maar dat recept moet ik nog ontdekken in dat kookboek  – dat sowieso onoverzichtelijk is voor iets wat  pretenteert een overzichtelijke manier van koken te zijn.

Dus nu sta ik met dat boek in mijn handen voor de barbecue en ik vraag me af of mijn spareribs lekkerder gaan smaken als ze gerookt worden op een bedje van kooklust wegnemend kookboek? Want ik het niet over m’n hart verkrijgen om het boek weg te gooien. Maar als we meer doen met minder- kunnen we niet meer doen met minder kookboeken? Iemand?

En die peterselie, die saploos om het elastiekje onder de zwaartekracht gebukt ging en droge tranen huilde dat hij ook niet meer wilde – ik moet toch echt bekennen dat ik.. dat ik die krulpeterselie dus heb weggegooid…  In de compostbak – dat dan wel weer.

2 gedachten over “Afvallig

  1. Eva Bericht auteur

    SALSA VERDE

    basilicum – fijngehakt
    peterselie – de helft van wat je aan basilicum hebt, ook fijngehakt
    munt – fijngehakt, als het kan net zo veel als de basilicum
    kappertjes, ongeveer 2 eetlepels
    een sjalotje of een kleine ui fijgehakt
    rode wijnazijn, ongeveer 2 eetlepels
    ansjovis (zo’n 3-5 stuks) fijngehakt
    olijfolie (2:1 met de rode wijnazijn, dus nu 4 eetlepels)
    zeezout

    Overal staat ‘fijngehakt’, maar je kan ook alles heel in een hakgrage keukenmachine gooien en dan met de pulserende stand fijn hakken en mengen.

    Gebruik meteen, of doe het in een potje en zorg dat de salsa helemaal onder de olie staat, zo blijft hij een tijd goed in de koelkast (geld ook voor pesto’s en soortgenoten)

  2. Karen

    Oh wat herkenbaar!!! Moest erg lachen om die kip met citroen; die bittere bouillon was ook hier eens maar nooit weer….(maar ja, wel weer jammer dat kip mèt citroen dan net weer zo lekker is).
    Lees met smaak je verhalen (en godzijdank mag dat wèl tijdens mijn dieet)
    liefs Karen

Reacties zijn gesloten.