Auteursarchief: evak

Aardappeltaartjes van sneue aardappels

Het begon met sneue aardappels; die kookte ik in de schil.
Toen ik ze vast kon pakken (dat is bij mij iets eerder dan bij anderen heb ik ontdekt) heb ik met een mesje de schillen eraf geschrapt.
Pan op het vuur met scheutje melk, klodder roomboter, evt wat geraspte kaas en/of een teentje knoflook.
Als de boter gesmolten is haal je het knoflook teentje eruit en doe je de aardappels erin. Pureren met een pureestamper (de mijne is nog van m’n oma geweest, dat kan ik over mn laptop niet zeggen…)
Er moest alleen nog een laagje paneermeel (van oud brood) gemengd met kaas over en klaar was de puree…
Nu waren de jongens (7 en bijna 12) ineens héél duidelijk dat ze geen zin hadden in puree. Of ik niet van die aardappeltaartjes kon maken die opa en oma wel eens hebben. Ze bedoelen pommes dauhpinois – waar mijn ouders inderdaad een heel lekkere  versie van in de diepvries hebben.
Ik hoefde toch nergens heen; dus ben het experiment aangegaan:

zalm met amalfi-venkelsalade en augurk-jalapeno-sausje

zalm met een ‘amalfi-salade’ en augurk-jalapeno-sausje

Wat ik heb gebruikt: zalm, venkel, komkommer, sinaasappel, komkommer, augurken, jalapeno, whiskeysaus, dijonmosterd, olijfolie, vocht van een potje waar nog 2 kappertjes in zaten, wild venkelzaad, zout en peper.

Voor het sausje wilde ik het liefst kappertjes, maar die had ik niet in de koelkast… augurken gaan ook prima. Wat ik bij elkaar deed:

augurken  (of kappertjes dus)

jalopeno (hoeft niet mag wel)

dijon mosterd

whiskeysaus (ik maak mijn whiskeysaus zelf, en deze stond nog in de koelkast – mayonaise is ook lekker…)

en een beetje rasp van de sinaasappel (die je straks in de salade gaat gebruiken)

–> Klein hakken, mengen, klaar.

voor de salade:

venkel

(mini) komkommer

partjes van 1 sinaasappel (NB: eerst de schil raspen voor de saus en de zalm!!)

–> snijden mengen

voor de dressing:

sap van kappertjes bewaar ik; dat heeft een lekker zuur-zoute smaak, ideaal voor in een dressing; als je geen kappertjes-sap hebt: azijn én zout.

olijfolie

peper

—> 3 delen olie met 1 deel kappertjessap/azijn met zout mengen, op smaak maken met peper.

–> alles lekker door elkaar husselen

voor de zalm:

zalm

sinaasappelrasp

wild venkelzaad (gewoon venkelzaad is ook lekker, of dille toppen, of peterselie)

zout

peper

olijfolie

–> zalm inwrijven met de rasp, kruid, zout en peper.

–> pan warm laten worden, olie erin, zalm aan beide zijden bakken.

I’m bringing kliekjes back – 5 – bananenbrood

Bananen-brood

nodig:
150 gram boter (zacht)
100 gram (riet)suiker 
50 gram stroop (of treacle als je dat hebt – nog lekkerder)
2 eieren
150 gram zelf-rijzend bakmeel (of 145 gr bloem + 5 gr bakpoeder)
1 theelepel bakpoeder
2 horrorbananen (overrijpe motherfakkers)
1 theelepel kaneel
1 theelepel gemberpoeder

snufje gemalen piment
fijn gesneden stukjes stemgember

voor decoratie:
50 gr poedersuiker
beetje water/citroensap

bereiding:
1. verwarm de oven voor op 180/ hete lucht 160 /gasoven 4

2. vet een cakeblik in met boter/olie – voor de zekerheid kan je in een standaard cakeblik de bodem nog bedekken met bakpoeder.

3. mix de boter en de suiker+stroop langzaam maar zeker tot een luchtige mix .

4. voeg één voor één de eieren toe (wacht tot het eerste ei is opgenomen in de massa)
NB het kan zijn dat het mengel gaat schiften, die voorkom je door 1-2 eetlepels bloem tussen de twee eieren toe te voegen. Het schiften proef je niet aan de cake trouwens. Maar je krijgt wel meer lucht in een niet-geschift mengsel…

5. prak de bananen met de specerijen

6. vouw met een lepel de bloem en het bakpoeder door het boter mengsel

7. voeg het bananenpapje en evt de gemberstukjes toe

8. giet dit alles in het bakblik en bak voor minstens 30 minuten. Test of het gaar is door er met een satestokje/prikker in te prikken – als die er schoon uitkomt is de cake gaar.

9. laat 10 minuten afkoelen en stort hem dan pas uit op een rooster (NB; als de randjes donker zijn; mijn kinderen vinden dat het lekkerste stuk – heeft een diepe karamelsmaak)

10.  meng de poedersuiker met 2-3 theelepels vocht. Begin met 1 theelepel, meng en voeg dan pas extra vocht toe;het duurt soms even voor het een mooi wit papje is – als het een beetje stug aanvoelt is dat goed – dat droogt de glazuur mooi hard en glanzend op.
Gebruik de glazuur om de cake naar hartewens te versieren – erover gieten en er langs de randen af laten druipen hoort daar ook bij. Eventueel nog stukjes gesuikerde of stemgember erover heen sprenkelen…

I’m bringing kliekjes back – 3

 

Wat te doen met restjes van restjes?

Ik heb voor de lunch nog soep van gisteren… Heerlijk. Maar na één flinke kom zit ik toch echt vol… Er is nog een schep over…

Dus…

Tja… Wat doe je met één schep soep – als je geen zin meer hebt in soep… Ik weiger het weg te spoelen, er moet toch iets mee kunnen? Het is de weinig voor pastasaus, als er meer over was geweest had ik met de ansjovis die nog in de voorraad staat een putanesca saus kunnen maken, maar dit is echt te karig…  Saus… saus.. Ja: Pizzasaus, dit zou makkelijk voor 2 pizza’s genoeg kunnen zijn. Genoeg voor ons drieën.

Pizzasaus: Ik voeg een eetlepel gedroogde oregano toe en een heel klein beetje honing en laat de soep inkoken tot er allemaal kleine ‘kratertjes’ in komen zodat hij lekker droog is (en de saus de pizza bodem niet onnodig zompig maakt). Er zijn nog 3 plakjes snijworst in de koelkast en er is mozzerella in de vriezer. Woensdag als de jongens thuis zijn  eten we huisgemaakt pizza.

Ik ontdek nu dat ik een onderste-uit-de-kan-mens ben. Dat had ik kunnen weten aangezien ik drie pannenlikkers heb. Omdat er altijd wel eentje in de vaatwasser ligt. Het heeft iets bevredigends als ik daarnet de de tomatensoep-saus die zo lekker aan de rand vastgeplakt zit losschraap. Juist mooi donkerrode goede is heel lekker, diep van smaak.  Meer dan zonde om die door de goot te spoelen. Als de saus aan het inkoken is dan houd ik de randen in de gaten en schraap het rode goedje steeds weer de saus in. Om de pan echt goed leeg te krijgen is zo’n spatel ideaal.

 Deze vind ik heel fijn. Moest even zoeken maar het is de CookSpoint Pannenlikker Medium CP-029, oranje siliconen. Hittebestendig. Vaatwasserbestendig. Ik had er ooit ook eentje van een goedkoper merk – alleen ging dat handvat steeds meer roesten.

 

 

 

 

 

 

Op de foto:

Kommetje   – serie Kolibri [gekocht bij Van Manen aan tafel]

Bestek: Hackman Finland (vintage, niet meer te krijgen ontdekte ik net…)

luie tomatensoep

Luie tomatensoep:
in een ovenschaal leg je sneue paprika’s (liever geen groene), grill ze onder de grill of in een warme oven tot ze zwart zijn aan alle kanten (af en toe draaien),
haal de paprika’s eruit – leg ze in een zeef in een schaal en laat ze even afkoelen en het sap eruit lekken
In dezelfde ovenschaal deed ik 3 uien die ik gehalveerd had – schil hoeft er niet af, wat sneue knoflook, een half verdroogde rode peper.
beetje olie erover, husselen en ongeveer 20 min in de warme oven
(als je grillt doe je het korter  en moet je ze goed in de gaten houden, omdat zwarte ui bitter smaakt.
Als je sneue tomaten hebt leg je die er ook bij.)
In een pan doe ik een bouillionblokje, laurier blaadjes (van de verwaarloosde laurier die binnen stond)
Ik ontvel de paprika, doe de satijnzachte paprika’s in de pan erbij.
Daar komt de ui en knoflook (zonder hun velletje) bij
de rode peper (al dan niet met pitjes – ik deed ze alles behalve het steeltje erbij)
2 blikken tomaten (of dus de gegrilde tomaten)
EN: het sap dat ik van de gegrilde paprika’s in die kom heb opgevangen (dat is zooo lekker zoet)
Fijgesneden peterselie erbij (ik had alleen de steeltjes over – die zijn dus ideaal voor deze soep)
Kokend water erbij (niet te veel)
Alles warm maken
Staafmixen- —> soep
eventueel meer water toevoegen. Ik houd van dikke soep, maar als je dunner wil dan voeg je meer water toe. Ik staafmix de laurier ook gewoon mee; en ja dan heb je soms een steeltje in je mond, maar ach…Er zijn ergere dingen in het leven.
Ik heb er thijm, peterselie en marjolein uit mijn kruiden-tuintje bij gedaan, vooral de combinatie van paprika en marjolein is heel erg lekkker – maar goed; we hebben niet allemaal een marjolein plantje aan de buitenmuur hangen – maar goed; daar kan je wel voor zorgen – maar goed stel dat dat niet zo is: oregano is familie en dus ook welkom. Eigenlijk elk kruid dat je nog hebt liggen dat groen is, is lekker.
NB2: Van dat gegrilde paprikasap maak je ook een hele lekkere dressing, met olie, beetje azijn (of het zuur van kappertjes of limoensap), zout en peper. Lekker om (oud) brood in de dopen.
Of je verdeelt wat croutons over de soep en doet daar die dressing over.

I’m bringing kliekjes back – 2

Het is zondag; ik ben nu vier dagen bezig en heb nog steeds geen boodschappen gedaan, wat absoluut geen prestatie is. Ook niet omdat ik  gisteren bij mijn ouders op mijn pa’s 72 verjaardag was… Sterker nog; ik kreeg twee zakjes sla en een komkommer mee naar huis.
Speaking of which; het is me deze week opgevallen hoe vaak iets van eten van mensen krijg… Niet dat het me nu pas opvalt, maar het is ineens aan de hand. Misschien dat praten over eten en smaak en recepten maakt dat mensen willen delen? Ik kreeg een stuk vegan avocaco-chocolade taart op donderdag van Minke (recept van Pascale), vrijdags waren er eieren van de kippen van buurvrouw Yvonne van de boerderij waar ik met de jongens logeerde, zaterdags dus sla en komkommer van mijn ouders en vanochtend gaf mijn ex me hele lekkere olijfolie uit Andalusië en een fles rode wijn uit een theater.
Het kan zomaar lang gaan duren – dat geen boodschappen hoeven doen. Alhoewel sommige dingen sneller opgaan dan andere, de basis-benodigdheden. Zoals eieren, bloem, melk (voor mij met kleine kinderen in ieder geval), olie, zout, peper… Ik ben benieuwd wat ik het eerste ga missen en ook wat ik het hardste ga missen…
Vandaag zondag, zonder-kinderen-dag:
Ik scharrel rond in de keuken… Nog niet echt trek. In de groente-mand liggen drie van die verschrompelde paprika’s die lijken te zuchten als ik ze oppak… Die ga ik sowieso grillen… Oog in oog met die paprika’s heb ik ineens heel erg zin in tomatensoep. Warm en huislijk. De verse tomaten zien er nog strak en sappig uit (je kan niet alles hebben) dus laat ik ze… en klauter op mijn krukje om te kijken of, te hopen dat, ik nog tomaten in blik in de voorraad kast heb staan. Yep!
Ik eet vanavond luie tomatensoep. Oftewel; zo veel mogelijk van de ingrediënten langzaam gaar grillen in de oven en die dan tot soep pureren… Luie tomatensoep is niet persé snelle tomatensoep, maar hee: het is zondag, het huis gaat er lekker van ruiken, je hoeft amper iets te snijden, de smaken ‘huwen’ alvast  en het geeft mij een goed excuus om Queer Eye op Netflix te kijken… En eigenlijk was het binnen 1,5 aflevering klaar…
In de soep kan je het volgende kwijt
– sneue paprika’s
– verschrompelde tomaten, of tomaten met slechte delen die je eraf hebt gesneden
– steeltjes van peterselie
– verdorde laurier
– gekke uien
– uitgeschoten knoflook (onder het uitgeschoten stukje)
–  vergeten (rode) pepers die niet verdroogd maar ook niet meer sappig zijn.

broodpizza

Broodpizza, die eigenlijk meer uienbrood werd.

Het afbakbrood heb ik vochtig gemaakt (niet nat, want pizza-pap lijkt me nou niet iets waar we hier gelukkig van worden). Ik had nog belegen kaas, die heb ik in mijn kaas-rasp-molen-ding gedaan (zo’n fijn ding, met een lekkere jaren ’70 vibe toen krenterig zijn nog hip was), daar heb ik verse thijm (ik zeg: iedereen een kruidentuin), de kruimels van het brood (jaja ik laat echt niks liggen) doorheen gedaan. EN: (en dat was de ontdekking van de dag) gefrituurde uitjes (jeweetwel die vaak in het Aziatisch gedeelte van de supermarkt liggen, en in mijn geval een beetje a-krokant in de kast stonden)

Dat mixje op het brood gedaan, in de oven tot de kaas gesmolten was (niet te lang want het brood had al een keer gebakken en baksteen vindt niemand ècht lekker). Wij aten het met een salade. Geen enkele klacht gehoord aan tafel. Wel was er over.. aarghh… daar moet ook iets mee…

Dat werd: toekomstige uiensoep-korst – klinkt niet lekker, en is het misschien inderdaad niet, maar ik heb de resten van het brood nog in de nawarmte van de oven gezet en daarna tot grove kruimels verbrokkeld. Lijkt me erg lekker op de uiensoep. Nu maar hopen dat ik uien in huis heb. Wordt vervolgd.

I’m bringing kliekjes back -1

Net na de scheiding voelde ik me een restje. Zo’n ovenschaal met aardappelpuree waar de helft uitgeschept is, die er nu een beetje sneu bij staat. Maar weggooien is ook zo’n ding, want gisteren was ie echt heel lekker…
Sowieso kook ik nog vaak teveel, eerst dacht ik dat ik moest wennen aan drie porties in plaats van vier, maar aangezien ik er – nu ik al een flinke tijd alleen ben –  nog steeds niet zo goed in ben, kan het twee dingen zijn: of mijn  Brabantse opvoeding; (mijn ouders kookten altijd voor de ongenode gast, mocht er iemand aan komen waaien kon die altijd mee-eten) of gebrek aan wiskundig inzicht. Hoe dan ook; ik vind kleinere porties dus moeilijk. Ongezellig misschien ook wel. Eén aardappel schillen op een kinderloze dag… Mwah. En wie weet wie er aanwaait, zeker op een dag als vandaag…
Er blijft dus best wel eens iets over. Ik vond het niet fijn om me als een restje te voelen; dus ben ik de aangewezen persoon die restjes uit hun hopeloosheid te halen… Wat als ik deze maand ga kijken wat er gebeurt als ik zo min mogelijk weg mag gooien?

Niet echt heel dapper dat ik tot dit plan kom net nadat ik boodschappen heb gedaan, en er nog allerlei restjes van een catering-klus in de koelkast liggen, er voorraad in de vriezer ligt en er ook wel wat blikvoer in de kast staat, maar toch – een mens moet ergens beginnen. Laat ik de uitdaging herformuleren;

ik ga kijken hoe lang ik het vol kan houden met alles wat er is, tot ik opnieuw boodschappen moet gaan doen.

Eerste uitdaging; van de moeder van een klasgenootje van de jongste kreeg ik een zak met 3 croissantjes en 3 broodjes mee (de jongste zou eigenlijk daar gaan spelen, maar wilde toen hij me aan het schoolplein zag, staan met mij mee naar huis; wisseldagen…)
Na de lunch is het volgende over: een half broodje en 1 croissant en een croissant-kontje,

en oja en tja; toen ik de oven open deed, bleek er ook nog een afbakbrood in te liggen… Ik ben vast niet de enige die de oven soms als kast gebruikt…

Wat heb er van heb gemaakt:

NB; de zak waar de broodjes in zaten heb ik wel weggegooid, aangezien er een gat in zat, om dat nou te gaan plakken met plakband… daar ligt blijkbaar een grens voor mij…

Over na dag 1