Broodpizza, die eigenlijk meer uienbrood werd.

Het afbakbrood heb ik vochtig gemaakt (niet nat, want pizza-pap lijkt me nou niet iets waar we hier gelukkig van worden). Ik had nog belegen kaas, die heb ik in mijn kaas-rasp-molen-ding gedaan (zo’n fijn ding, met een lekkere jaren ’70 vibe toen krenterig zijn nog hip was), daar heb ik verse thijm (ik zeg: iedereen een kruidentuin), de kruimels van het brood (jaja ik laat echt niks liggen) doorheen gedaan. EN: (en dat was de ontdekking van de dag) gefrituurde uitjes (jeweetwel die vaak in het Aziatisch gedeelte van de supermarkt liggen, en in mijn geval een beetje a-krokant in de kast stonden)

Dat mixje op het brood gedaan, in de oven tot de kaas gesmolten was (niet te lang want het brood had al een keer gebakken en baksteen vindt niemand ècht lekker). Wij aten het met een salade. Geen enkele klacht gehoord aan tafel. Wel was er over.. aarghh… daar moet ook iets mee…

Dat werd: toekomstige uiensoep-korst – klinkt niet lekker, en is het misschien inderdaad niet, maar ik heb de resten van het brood nog in de nawarmte van de oven gezet en daarna tot grove kruimels verbrokkeld. Lijkt me erg lekker op de uiensoep. Nu maar hopen dat ik uien in huis heb. Wordt vervolgd.