Toetjes waren vroeger voor in het weekend. Net als één zak chips – Crocky Bolognese. Ja, ik had mijn chips-piek eind de jaren ’80…
Maar sommige dingen veranderen niet. Als je op een maandagmiddag door een supermarkt loopt en in mensen hun mandjes kijkt (misschien wel de enige reden om op een maandag in een supermarkt te lopen) zie je melk, kaas, brood, groenten,… maar geen toetje. Terwijl als je dan toch jezelf wil kwellen en op een vrijdagmiddag mandjes gaat kijken er veel meer mensen in en uit de koude ruimte komen, of staan te peinzen voor de vriezer. Het valt me trouwens op dat mensen nooit in een keer raak kunnen pakken uit zo’n vriezer met een deur. Ik ook niet. Volgens mij komt dat die waarschuwing op de deur. Ik krijg het daar ook warm van en dat kan nooit goed zijn voor een vriezer, daar beslaat ie van, en dan kan je niet meer door het raampje kijken. Iemand stelde ooit eens ‘als je een afgrond inkijkt, kijkt die afgrond dan ook bij jou jou naar binnen?’ Als je door een diepvriesdeur kijkt, kijken de doperwtjes dan ook naar jou terug? En wat zouden ze dan denken? Ik weet wel wat de vienetta denkt ‘is het al vrijdag? is het al vrijdag?’

Want als toetjes alleen voor het weekend zijn, zijn het geen toetjes meer maar moetjes. En dus ben ik persoonlijk aan het bevrijden van het keurslijf van het toetje begonnen. Toevallig, en noodgedwongen: ik had schuimpjes gemaakt die niet allemaal in de trommel pasten (he wat jammer, maar ook teveel waren om op te snoepen), er was nog een half bekertje slagroom over van een taart die ik dit weekend bakte en ik had een handje vol bramen en aardbeien in de koelkast liggen. Te weinig om jam of saus van te maken en te sneu om uit het handje te eten. Een stelletje vreemden die elkaar toevallig tegen mochten komen in Eton Mess, of in dit geval Eton Restje. Zomaar, ineens, op een grauwe dinsdagavond, staat het toetje op tafel te glunderen. Een glunder die zo groot is dat ie afstraalt op m’n lief en oudste zoon die onverwacht kunnen lepelen uit het lekkers dat knisperend fluistert: “Een verrassing smaakt altijd beter als je hem met iemand deelt.”