In ‘oude kookboeken uit de sloot halen’ vroeg ik het me af – kon Hitler koken? En die zoektocht was op z’n zachts gezegd interessant…
Om maar meteen met de deur in huis te vallen – ik heb geen idee of hij kon koken – ik blijf bij mijn eigen stelling dat mensen zonder fantasie niet lekker kunnen koken. en misschien had Herr H fantasie, dat was dan toch niet zeker niet de soort speelse fantasie waar ik het over heb. En dus kan ik me niet voorstellen dat Herr H met een bierpul in de hand, schortje voor in een pan met Bratwurst stond te roeren. Je moet Bratwurst ook niet roeren, dan wordt het gehakt, maar dat terzijde.

Maar nu we het toch over worst hebben, Herr H was blijkbaar wel vegetariër.
“Ja. Nogal logisch.” Dacht ik.
En toen dacht ik “waarom denk ik dat?”
Reden nummer 1: Veel van de vegetariers die ik ken zijn ervarings-vegetariërs, in tegenstelling tot de mensen die heel slecht tegen vlees kunnen – want die zijn er ook. Er is iets gebeurd, ze hebben iets gezien, en vanaf dat moment hebben ze besloten om geen vlees te eten.
En dus zag ik ineens Herr H voor me,  Bratwurstlein in de hand, met zijn officieren het plan van de Endlösung in detail doornemen, wat het effect van welke methode zou zijn, en dat in zijn onderbewuste (aangenomen dat die man een onderbewuste had) zijn maag omdraaide. Waar zijn geest van jubelde daar kon zijn lijf niet tegen. Al dat dode vlees… En toen werd hij vegetarier. Ja. Dat valt me dan nog alles van de man mee.

Maar waar de beslissing om vegetarier te worden de meeste vegetariers oplucht (in tegenstelling tot de carnivoren om  hen heen, die er meestal van in de stress of de aanval schieten) was Herr H een bange eter. Want zo blijkt hij had een poule van 15 jonge vrouwen in dienst die zijn eten voorproefden. En daar kom ik bij reden nummer 2; die vrouwen kregen het eten minstens een uur van te voren, en proefden dat dan, en als niemand het loodje legde dan kwam het eten op tafel.

“Elke dag tussen elf en twaalf uur ’s middags moest Margot Woelk (95) – zo meldt ze aan The Times – het eten van de Führer proeven voordat zijn maaltijd naar zijn Wolvennest werd gebracht. Er moest telkens een uur zitten tussen het tijdstip waarop het voedsel was getest en het moment waarop Hitler begon te eten. Zo zouden de effecten van eventueel gif in zijn eten bij de voorproevers duidelijk worden.”

En je vlees even laten rusten, even de sappen zich laten nestelen en de spier zich weer laten ontspannen is een goed plan, maar na 60 minuten is je vlees of koud of uitgedroogd (als je het warmhoudt) en dus niet lekker. En de enige reden om vlees te eten is toch hoop ik wel omdat je het lekker vindt. Vies vlees eten is als samen gaan wonen met de eerste-de-beste-mens die je tegenkomt – je kan je verwachtingen naar beneden bijstellen, maar uiteindelijk zit je toch met een gezicht van ouwe lappen aan tafel omdat ieder mens verwachtingen heeft in de hoop dat ze òvertroffen worden.

” ‘Het eten was heerlijk. Asperges, paprika’s, alleen de beste groenten, alles wat je je maar kunt voorstellen. En altijd met rijst of pasta erbij.’ Margot Woelk, destijds een twintiger, had het op het oog goed getroffen, zeker als je bedenkt dat het volop oorlog was. Jammer alleen dat ze er nooit echt van kon genieten” schrijft Ben van Raaij.
De arme vrouw schaamde zich dat ze goed te eten kreeg – en 2,5 jaar was ze bang dat die maaltijd haar laatste kon zijn, ze heeft nog nachtmerries over eten. Die heb ik ook wel eens, maar dat is dan meer omdat ik een sappig biefstukje heb gegeten en dat boze dromen opwekt door de chemische stoffen die vrijkomen (zouden we dan allemaal in ons onderbewuste vegetarier willen zijn…)

Maar was er dan inderdaad een Plot to Poison Hitler? Blijkbaar wel. Blijkbaar hadden de Britten (en als dit een Monty Phyton sketch was geweest was ie vast hilarisch) het plan opgevat om Hitler een stelselmatige dosis oestrogeen te geven, zodat Hitler „vrouwelijker en minder aggresief zou worden”
‘Spionnen die werkten voor de Britse overheid hadden toegang tot het eten van Hitler’, beschrijft professor Brain Ford, die het plan ontdekte, in het boek Secret Weapons: Technology, Science And The Race To Win World War II. (vertelt hij aan The Telegraph) Er werd voor oestrogeen gekozen, omdat het geen smaak heeft en de veranderingen geleidelijk optreden. De voorproevers die Hitlers in dienst had, zouden zo niets merken. Het eten simpelweg vergiftigen zou door de aanwezigheid van voorproevers minder makkelijk zijn.
Moet je je voorstellen
Hitler
[huilend voor z’n klerenkast]
Eef, nee, ik ga niet…

Eva Braun
Wat? Hoezo niet?

Hitler
Ik heb niks om aan te trekken.

Eva Braun
Je hebt dat ene uniform toch?

Hitler
[terwijl hij een stuk bleekselderij in de yoghurt doopt]
Nee. Staat me niet. [huilt harder] Het past me niet. Ik ben te dik.

Eva Braun
Niet. Dat ben je niet – je bent….

Hitler
Wat? Gezellig?

Eva Braun
Euh… nee.

Hitler
Jij vindt me dik. Zie je wel. [zakt tussen alle kleren op de grond ineen] Ik ga niet. Laat ze allemaal maar opzouten met hun „oorlog”, ik kap ermee. Het wordt me allemaal teveel.

Kon Adolf Hitler koken? Ik weet een ding bij een bange, hormonale megalomane vegetariër aanschuiven – al kan ie nog zo lekker koken… Thank god we won the war…

P.S.
Jeroen Meus – van het heerlijke Vlaamse programma Dagelijkse kost zou in zijn programma een recept doen van Forel zoals Hitler hem lekker vond. Dat recept heeft de uitzending nooit gehaald, vanwege boze reacties, maar hier kan je het recept wel vinden. Dus zo’n strikte hield die Führer zich dan ook niet aan z’n eigen regels.
http://www.kirchenweb.at/kochrezepte/fisch/forelle/forelleinbuttersosse.htm