Triootje

Een hele tijd terug werd ik ooit eens – in De Burcht te Leiden – benaderd door een meisje of ik niet een triootje wilde. Met haar en haar minnaar, die  eigenlijk getrouwd was, maar dan niet met haar. Omdat zij mij beiden wel zagen zitten. Want ‘we hebben nog nooit ons oog laten vallen op dezelfde vrouw. Tot nu.’ Een compliment zou je kunnen denken, maar ik voelde me toch meer het verpersoonlijkte compromis – en als er nou iets niet sexy is… Dat soort trio’s zijn ook gedoemd te mislukken.

Maar dat geldt niet voor alle trio’s. Als ik mijn lief mag geloven – die nu hij dit leest zijn hoop op bovenstaand soortige trio’s nu ziet vervliegen – is een bandje dat uit drie man bestaat de spannendste samenstelling. Dat trio werkt dus. Denk The Police, denk the John Mayer trio.

Zo ook ui, bleekselderij en wortel. Een trio waarbij niemand als het vuur hoger laait uit de pan wordt geduwd. Geen sexy trio, maar ook geen gekwetste ego’s… Een trio van juist precies die drie smaken die samen iets anders worden, die elkaar optillen door dieper te worden, een aardse zoetheid, een warm bedje waar menige saus of stoofschotel tot rust in kan komen

Of –
Ui, ham (of spek) en boter
Dat ruikt naar thuis zijn.

Of –
Wit tijgerbrood, boter en mingkaka (zoals onze jongste pindakaas noemt)
Dat klinkt als blije jongens

Of:
Wit brood, spekvet en suiker.
Dat smaakt naar Brabant

Of….

En dan is er nog het trio van chocolade. In ijsvorm. Van de een of andere adelijke ijsboer. Ik ben van mening dat als je chocola, chocola en chocola in één bak doet dat dat dan vooral naar chocola gaat smaken. Naar melk chocolade. Witte chocolade wordt ergens naar de achtergrond verdrukt, terwijl pure chocolade er nog wat van probeert te maken, maar faalt omdat melkchocolade met z’n poederige melk alles overschreeuwt met een ‘waarom kunnen jullie niet wat meer zoals ik zijn, een compromis…’ Zoals gezegd – sommige trio’s zijn gedoemd te eindigen in een mislukking.

In tegenstelling tot pure chocolade, kardamom en koffie, maar dat is voor die ijsboer misschien een tikkeltje te gewaagd – terwijl ik denk ‘dat is nou een trio waar ik me best eens in wil mengen…’