winkelwagentjeswoensdag – let them eat cake

foto1-225x300De inhoud
– magere yoghurt
– eieren – vrije uitloop 6
– pannekoeken mix – speciaal- voordeelverpakking
– oud hollandse cake + koek mix van koopmans
-slagroom 250 ml – goedkoopste merk
– koksroom – duurste merk
– gekruide crostini-achtige dingen (kan de verpakkking niet helemaal zien
– sugo
– 3 limoenen
– 4 kiwi’s
– 6 krentenbollen
– 1 prei (terwijl alle prei per 4 verpakt lagen)
– trostomaatjes
– 1 paprika – rood

Ik stel me voor dat ik bij haar aanbel. Want ik weet zeker dat dit een vrouw is. Een moeder ook. Met jonge kinderen. Ik denk 3.
En dan doet ze open en zit er een veeg bloem op haar wat rood aangelopen wang. Ze laat me binnen en zegt ‘let niet op de rommel.’ haar man is al een paar dagen ziek. Hij eet alleen maar kiwi’s. De kinderen slingeren in de gordijnen, en ze probeert net te doen alsof het heel normaal is, terwijl ze met een te bot mesje de paprika en tomaten aan het snijden is. Het sap van de tomaat spuit over haar bloes. ‘Waar had ik nou mijn schort gelaten…?” Ze had het schort uitgetrokken toen de bel ging. Kwestie van fatsoen. Dat er allang een klodder ei op haar rok zat durf ik niet te zeggen. Laat staan over de hoeveelheid pannekoekenmix in haar haar…
Ze eten pannekoeken. De kinderen. ‘Wel zo makkelijk’. Of nouja. Haar oudste wou persé mee boodschappen doen en in een poging pedagogisch verantwoord te zijn heeft hij een stukje van het boodschappenlijstje gekregen. Maar hij pakte magere yoghurt in plaats van melk mee. Het gehakt is ie vergeten omdat hij dat er als hersenen uit vindt zien zoals dat ik zo’n doosje zit, maar hij heeft wel van die lekkere beetje vettige crostini’s gepakt. Omdat mamma die lekker vindt bij de wijn. Weet hij. Maar mamma is te moe voor wijn. Die is ze dan ook vergeten. De kids eten dus pannekoeken met yoghurt in plaats van met melk, en het beslag lijkt wonderwel te lukken. Alleen duurt het de bavianen op de bank te lang, en als een volleerde dierenverzorger gooit ze ieder van haar kroost een krentenbol in hun mik. Ze haalt even adem. Gelukkig heeft ze er nog 3… Dan gaat ze zitten. Op haar snijplankje liggen de tomaten, paprika en ze huilt, “van de prei” – probeert ze… Ze wou een soort gehaktprutje maken… Maar ze heeft geen gehakt. Ze knipt het pakje sugo open, gooit het in een pan. En schuift alles wat ze kort heeft gesneden erbij. Beetje water. Zout en peper. En dan de staafmixer erop. Dan maar soep. Ze zet een bord op het pruttelende vanallessoepje en gaat pannekoeken bakken. Haar kinderen eten geen groenten. Dus compenseert zij, door er veel meer te eten.
Als ik wegga ruik ik iets lekkers… Ze grijnst. “Da’s mijn geheim dat zo zoet ruikt…. Als de kinderen op bed liggen doe ik m’n jas aan en ga buiten zitten, in het donker. Dan trek uit het koelste hoekje van de schuur een fles Tequila – en neem ik net zoveel neuten als ik limoenenschijfjes heb… En daarbij eet ik warme cake. Warme dampende cake – die doop ik dan in mijn huisvrouwelijk verdriet.